3. Το μονοπάτι της Αγάπης

Η διαδρομή ξεκινάει από το «Μαγαζάκι του Σπύρου», στην πλατεία της Αμπελιώνας. Αφήνοντας πίσω την Αμπελιώνα, το μονοπάτι ανηφορίζει σε ένα ιδιαίτερα πυκνό καστανοδάσος, με πολλές αιωνόβιες καστανιές. Η ανηφοριά είναι ευχάριστη, κάτω από πλούσια σκιά τις περισσότερες εποχές του χρόνου. Όταν ο πεζοπόρος βγει από το δάσος, η θέα είναι μαγευτική. Φαίνονται τα όρη Λύκαιον και Τετράζι (Νόμια), τα οποία περικλείουν την περιοχή. Μέχρι την περιοχή Σταυρούλι, ταυτίζεται με τη διαδρομή 1 (Αμπελιώνα – Σκληρού – Ναός Επικούριου Απόλλωνα).

Στη συνέχεια στρέφει βόρεια και ακολουθεί ένα όμορφο μονοπάτι, ανηφορικό κατά το μεγαλύτερο μέρος, μέσα σε δάσος βελανιδιάς και πουρναριού, μέχρι τη θέση Σαμαρόπετρα, όπου συναντά τον σύγχρονο ασφαλτόδρομο. Ακολουθεί για λίγο τον ασφαλτόδρομο και στη συνέχεια στρέφει δεξιά και ανηφορίζει στις υπώρειες ενός υψώματος που είναι γνωστό ως «του Κάη το Βουνό».

Από εκεί, διασχίζει για μεγάλο μήκος παλιές αγροτικές εκτάσεις, με αμέτρητες πεζούλες, όπου άλλοτε καλλιεργούνταν. Σήμερα, μόνο οι πέτρες από τις ξερολιθιές μαρτυρούν τον μόχθο των παλαιότερων κατοίκων, σε αυτό το σμιλεμένο, λιτό,  αυθεντικό αρκαδικό τοπίο. Η διάσχιση της περιοχής αυτής καταλήγει στη θέση Νίτσι, όπου μονομιάς ανοίγει η θέα προς τη βορειοδυτική πλευρά της Πελοποννήσου. Από το Νίτσι, η διαδρομή χρησιμοποιεί έναν πολύ ήπιας κυκλοφορίας αγροτικό δρόμο, με πανοραμική θέα.

Αφήνοντας το χωματόδρομο, η κατηφόρα προς την Ανδρίτσαινα χρησιμοποιεί ένα παλιό μονοπάτι, το οποίο τα παλιά χρόνια ήταν ο κύριος δρόμος που συνέδεε την Ανδρίτσαινα με τα χωριά Αμπελιώνα, Πέτρα και Σκληρού. Στο μονοπάτι αυτό υπάρχει και η εγκαταλελειμμένη εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Το τελευταίο τμήμα της διαδρομής, που ταυτίζεται με τμήμα της διαδρομής 2 (Ανδρίτσαινα – Ναός Επικούριου Απόλλωνα) διέρχεται από την θέση Σταυρούλι, και καταλήγει στην Ανδρίτσαινα μέσω ενός ήπιας κυκλοφορίας χωματόδρομου.